Która ogrzewa,
Jak światło,
Która wskazuje drogę w ciemnościach,
Jak poranna rosa,
Która łagodzi nasze troski.
Jeśli zjawi się w Twoim życiu,
Trzymaj ją mocno,
Bowiem to najcenniejszy dar,
Jaki może otrzymać człowiek.
Strug Renata
Tesknota
Gdzie gołębie z ufnością siadają na dłoni,
a róże za złotówkę dają wprost ze dzbana,
gdzie świeże obwarzanki czekają od rana
i dzwony na wieżycach wciąż dzwonią i dzwonią...
Gdzie słońce twarz ogląda w trąbce hejnalisty,
co gwar miasta wstrzymuje na cztery minuty,
a ,,Adaś" do cokoła na wieki przykuty
z brązową rezygnacją o swym losie myśli...
Gdzie witrażem świetlistym w rzece się odbija
nadwiślańskich kamienic i placów uroda,
z dostojeństwem i dumą Jej Wysokość Woda
stare mury kościołów i Wawelu mija...
Gdzie to miasto najmilsze, gwarne, kolorowe -
tęsknię. Jego przestrzeni brak mi i szczodrości;
Ono świata nie dzieli na swoich i gości,
tylko serce otwiera. Chylę przed Nim głowę
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz